Pracuję z osobami dorosłymi (w ujęciu poznawczo - behawioralnym), które potrzebują wsparcia w związku z doświadczanymi trudnościami życia codziennego, jak i nagłymi wydarzeniami (uporczywe odczuwanie lęku, zamartwianie się, uczucie stresu, uczucie bezsilności, kryzys związany z chorobą lub śmiercią bliskiej osoby, kryzys związany z własną chorobą).
Pierwsze spotkanie jest przeznaczone na konsultację psychologiczną, poznanie, określenie celu terapii i zasad współpracy.
Każde spotkanie trwa 50 minut.
Powołując się na etykę psychologa oraz psychoterapeuty, kieruję się zasadą poufności. Oznacza to, że obowiązuje mnie przestrzeganie tajemnicy zawodowej. Wyjątek stanowi sytuacja, gdy poważnie zagrożone jest bezpieczeństwo klienta lub innych osób.
Zapisy telefoniczne.
Pracując z dziećmi i młodzieżą wykorzystuję, metody terapii poznawczo – behawioralnej, terapii zabawą czy bajkoterapii. Wybrane postępowanie jest zależne od wieku młodego klienta.
Mój obszar działań obejmuje dzieci i młodzież doświadczające nienormatywnego lęku, zaburzeń nastroju, czy trudności komunikacyjnych.
Pracuję również z dziećmi, których rodzice zgłaszają trudności z uczeniem się, mogące być wyrazem problemów z koncentracją uwagi, zapamiętywaniem, motywacją. Zapraszam również do zapoznania się z aktualną ofertą indywidualnych
treningów
uczenia się.
Podczas pierwszej konsultacji spotykam się z rodzicami/ jednym rodzicem lub opiekunami/ opiekunem dziecka, w celu zebrania informacji, bo to oni są ekspertami od swojego dziecka. Na kolejnych spotkaniach pracuję już z samym dzieckiem.
Dobro dzieci i młodzieży jest dla mnie, jako psychologa i człowieka, szczególnie ważne. Oznacza to, że osoby małoletnie mają takie same prawa jak klienci dorośli. Zgodnie z zapisem w Kodeksie Etyczno – Zawodowym Psychologa: „Kontakty z psychologiem w żadnym razie nie mogą być realizowane pod presją ze strony instytucji i osób dorosłych decydujących w imieniu małoletniego”.
Konsultacje z rodzicami.
Jeśli rodzice/ opiekunowie wyrażają taką potrzebę, spotykam się również z nimi. Z reguły jest to psychoedukacja lub poradnictwo związane z komunikacją z dzieckiem, wychowaniem, sytuacją rodzinną.
Każde spotkanie trwa 50 minut.
Zapisy telefoniczne.
Zaburzenia te mogą wynikać z występowania zespołów otępiennych (choroba Alzheimera, Parkinsona, SM) oraz niedokrwienia, urazów, stanów zapalnych, nowotworów, czy udarów.
Na co zwrócić uwagę w przypadku zespołów otępiennych?
Pierwszym sygnałem mogącym poprzedzać zaburzenia
funkcji poznawczych są zaburzenia emocjonalne, zaburzenia zachowania, motywacji. Najbardziej zauważalne są jednak trudności z pamięcią i
przyswajaniem nowych treści. Na dalszym etapie choroby pogorszeniu ulega
porozumiewanie się, które jest wynikiem spadku funkcji językowych. Innymi
typowymi objawami są: zaburzenia mowy, zaburzenia w zakresie
wykonywania złożonych czynności oraz trudności w rozpoznawaniu
znanych elementów otoczenia. Rodzina i bliscy obserwują także zmiany w osobowości chorego,
który jest bardziej drażliwy, nerwowy, a jego dotychczasowe nawyki ulegają
zmianie. W tej sytuacji konieczna jest konsultacja z lekarzem
psychiatrą lub neurologiem i wdrożenie odpowiedniego postępowania
farmakologicznego.
Zalecaną formą pomocy (równolegle z farmakoterapią)
jest rehabilitacja zdolności poznawczych i psychoterapia jako wsparcie
psychologiczne dla osób chorych.
Rehabilitacja stymuluje pracę mózgu i pozwala na
podniesienie poziomu funkcjonowania pacjenta, spowolnienie postępu choroby i
zachowanie na dłużej samodzielności i sprawności.
Psychoterapia, natomiast, nakierowana jest na obniżenie
poczucia niepokoju, lęku, podwyższenie nastroju, pobudzenie właściwych zachowań
społecznych.